أنا فى الميدان وانت مش بره
شعر:
أحمد عبدالحكم
................
( 1 )
بتدور على مصر
نفسك تسلم عليها
تاخدها فى حضنك
تحب ف إيديها
وتقولها واحشانى
نفسك تصلى معاها الفجر
مصر مش ح تبان من الشباك
ولا ح تشوفها ع الشاشه
ولا قصاصه ولا مانشيت ف الجورنان
مصر متشاله ف وسط الميدان
على كتوف ولاد جدعان
ولادها الصح
بتتوضى عصير الصبح
وتبعت نشيد الثوره للأوطان
( 2 )
كنت فاكر خيولك ح تدهسنى
فاكرنى ح أرمى الدرع واستسلم
يبقى ما تعرفنيش
ولا عمرك ح تتعلم
فاكرنى أعزل
والخيول ح ترهبنى
أنا كنت باغزل ف اليفط نصرى
شايل مصر ف عيونى
وباتغزل
مين اللى فينا حبيبك
اللى قصقص جناحك
وفى القفص حبسك
ولا اللى طار بيكى
مين اللى فينا حبيبك
اللى حط ف عنيكى الغمص
ولا اللى غسل وشك
ووضاكى
( 3 )
أنا ف الميدان غنوتك
وبره الميدان صوتك
كل الحواجز ورق
والحجاره مش ح تقسى عليا
هو اللى سرق صورتك
يقدر يغمى عنيا
( 4 )
أنا ف الميدان بكتب
وبامضى على شعرى
سن القلم فوق بياض الورق يجرى
ماعادش فيه سطر مش سطرى
كل السطور رقصتها من حبرى
وداويتى من دمى
اللى سال منى
جاى تسلم عليا
نيتك برضه تسلمنى
ما يهمنيش
يا مصر برضك ح أوهبك عمرى
(5 )
مصر جنبى ف الميدان
من غير حرس
إيديها على كتفى
وطالعه من صوتى البرىء
كلمه ماتعرفش الخرس
مصر ضحكه ف الميدان على كل وش
ما عادش فيه تزوير
ولا عاد خلاص غش
ولا يسرطن مزارعنا
مبيد رش
ولا مخبر ح يندس ف دفاترنا
ويحبس كل أحلامنا
ويهرب بالحواس الخمس
(6 )
مصر شالت ف الميدان
عقاد الفل
عقده ورا عقده
تنفكى يا قيودى
وأزيح بإيدى
عقود الذل
مصر شالها الليلادى وردى
شافت هناك
ف قلب الميدان ولدى
صدره كان مبرى
بدبيب السل
اتنسم الحريه
ع الحياه تانى كان بيطل
أنا مش وحيد فى الميدان
أنا واحد معاه الكل
( 7 )
أنا فى الميدان
وانت مش بره
لو انى مت
أنت ح تحضن الثوره
إسكندرانى جنب بنهاوى
سويسي فوق كتف دلتاوى
صعيدى ومحلاوى
أسمر وقمحاوى
واللغوة مصراوى
الكل غنى غنوة الثوار
ماعادش فيه شىء يخوفنا
خلاص
استسلموا السحره .
قصيدة جميلة يا أحمد، والأجمل أنك فزت بيها أثناء الحدث، لأنك لو كنت عاوز تكتبها دلوقت كانت هتطلع أكثر مرارة، وكل سنة وأمنا مصر طيبة وعفية وربنا يستر.
ردحذفجمال الجزيري